εξοχή

Ονομασία έντεκα οικισμών. 1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 760 μ., 46 κάτ.) στην πρώην επαρχία Άργους του νομού Αργολίδος. Βρίσκεται Ν της λίμνης Στυμφαλίας, στις δυτικές πλαγιές του όρους Φαρμακάς. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Επιδαύρου. Το 1826 λεηλατήθηκε από τους στρατιώτες του Ιμπραήμ. Παλαιότερα ονομαζόταν Τάτσι. 2. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.100 μ., 92 κάτ.) στην πρώην επαρχία Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας. Βρίσκεται Α της Πάτρας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Αιγείρας. Το 1821 ιδρύθηκε η Ελληνική Σχολή που λειτούργησε έως το 1837. Παλαιότερα ονομαζόταν Αράχοβα Φελλόης, Αράχωβα και Ράχωβα. 3. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 610 μ., 179 κάτ.) του νομού Δράμας. Βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, στις πλαγιές του όρους Όρβηλος. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Κάτω Νευροκοπίου. Παλαιότερα ονομαζόταν Βρέσμη. 4. Μεγάλος ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 470 μ., 1.511 κάτ.) του νομού Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται 13 χλμ. Α της πόλης της Θεσσαλονίκης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Χορτιάτη. Παλαιότερα ονομαζόταν Σανατόριο. 5. Μεγάλος ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 490 μ., 1.541 κάτ.) στην πρώην επαρχία Δωδώνης του νομού Ιωαννίνων. Βρίσκεται κοντά στη βορειοδυτική όχθη της Παμβώτιδας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ιωαννιτών. 6. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 720 μ., 41 κάτ.) στην πρώην επαρχία Κονίτσης του νομού Ιωαννίνων. Βρίσκεται ΒΔ των Ιωαννίνων. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Κονίτσης. Παλαιότερα ονομαζόταν Ζέλιστα. 7. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 190 μ., 173 κάτ.) στην πρώην επαρχία Παγγαίου του νομού Καβάλας. Βρίσκεται 22 χλμ. ΝΔ της πόλης της Καβάλας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ελευθερούπολης. Παλαιότερα ονομαζόταν Τόβλιανη. 8. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 820 μ., 104 κάτ.) στην πρώην επαρχία Εορδαίας του νομού Κοζάνης. Βρίσκεται 24 χλμ. ΒΑ της πόλης της Κοζάνης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Κοζάνης. Παλαιότερα ονομαζόταν Μπαρακλή. 9. Πεδινός οικισμός (υψόμ. 15 μ., 107 κάτ.) του νομού Ξάνθης. Βρίσκεται 17 χλμ. ΝΔ της Ξάνθης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Τοπείρου. Παλαιότερα ονομαζόταν Γκιζέλα. 10. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 280 μ., 518 κάτ.) του νομού Πιερίας. Βρίσκεται 13 χλμ. ΒΔ της Κατερίνης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ελαφίνας. Παλαιότερα ονομαζόταν Καλύβια Χαράδρας. 11. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.100 μ., 15 κάτ.) του νομού Τρικάλων. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού, μεταξύ των κορφών Μύτικα και Αβγού της νότιας Πίνδου. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Πυνδαίων. Παλαιότερα ονομαζόταν Πλάτανος.

* * *

η (AM ἐξοχή)

1. οτιδήποτε προεξέχει από την επιφάνεια σώματος, οργάνου, αντικειμένου ή καταλήγει σε αιχμή («οι εξοχές τών οστών», «ή τῶν κεράτων ἐξοχή»)

2. δερματικά ογκώματα, κρεατοελιές

3. φρ. «κατ' ἐξοχήν» — εξαιρετικά, κυρίως

μσν.- νεοελλ.

η ύπαιθρος, περιοχές έξω από τις πόλεις

νεοελλ.

εξοχική περιοχή, έξω από τις πόλεις, κατάλληλη για παραθερισμό

αρχ.-μσν.

υπεροχή

μσν.

(σε φιλοφρόνηση) η εξοχότητα

αρχ.

1. προεξοχή, ύψωμα

2. πληθ. ἐξοχαί

οι εξοχάδες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Παράγωγο τού ρ. εξ-έχω, που εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα (οχ-) τού ρ. έχω].